Nieuwsbrief maart 2016

Dag vrienden en sympathisanten van ons project Hope for the Children in Rong Vean, Cambodja.

Eind januari 2016 zijn we opnieuw met 4 mensen naar Cambodja geweest : Petra Swyngedouw, Tine Demeulemeester, Thierry Dalewyn en Katrien Vandenbossche. Natuurlijk was Sinthay Neb, onze Cambodjaanse helper ook ter plaatse, zodat hij ons kon bijstaan als brug tussen de 2 culturen, en ook als tolk als het wat moeilijker gaat om ons uit te drukken.

Ook deze keer was ons bezoek heel vruchtbaar, we zijn met een goed gevoel terug naar huis gekomen : we hebben de indruk dat onze aanpak “werkt”…

Toen we aankwamen waren de mensen heel open tegen ons, ze vertrouwen ons, we worden als vrienden beschouwd, wat tussen mensen met zo een groot cultuurverschil niet evident is.

 

Ook de kinderen in het middelbaar onderwijs doen het goed, zowel lager als hoger middelbaar. Voor ons was het een  openbaring om eindelijk eens een “echt” gesprek te kunnen voeren met enkelen van hen, de eerste keer zonder tolk. Dit geeft een heel andere dimensie, er komen meer gevoelens aan bod, meer nuances dan dat alles letterlijk moet vertaald worden door een buitenstaander.

Ook onze Engelse leraar Mr Penhky heeft na deze zomer, toen daar gedurende 6 weken Belgische leraren die Engels geven verbleven, een hele evolutie gemaakt, zijn methode is enigszins veranderd. Hij probeert de kinderen zelf te leren praten ipv alles te laten herhalen en hij laat ze ook hun eigen inbreng doen. En het is duidelijk dat dit effect heeft op het praten van de kinderen.

We bezochten ook de tieners die in Phnom Shrok in het hoger middelbaar zitten en die verblijven in het huis dat wij sinds vorig jaar voor hen huren. Zij doen dat heel goed samen, ze zijn met 16 meisjes en jongens en de taken worden heel goed verdeeld.

De dag van onze aankomst zijn we eerst naar de studenten in het huis in Phnom Shrok geweest , en pas daarna naar ons dorp. Zij waren niet  op voorhand verwittigd, en we zagen dat alles daar goed draait : ze stellen een beurtrol op voor de verschillende taken : een meisje was aan het koken, een jongen doet boodschappen, anderen doen samen de vaat ….Het huis lag er ook netjes bij, we waren echt verrast en zagen dat het goed was ! We zijn ook met de kinderen naar hun slaapvertrekken geweest, daar studeren ze ook. De kinderen slapen per 5 op de grond, ze hebben geen kussens en geen tafels om op te studeren en ook geen lichten…

 

 

 

Door de acties van de middelbare school Heilige Familie in Ieper  ( tijdens de Paasvakantie gaan er 13 leerlingen op bezoek in ons dorp ) konden we centjes vrijmaken om matrassen, kussens, tafels en lichten te kopen voor in het huis van de studenten. We kochten ook nog enkele boekenrekjes. Het was onmiddellijk een heel ander gezicht in het huis en de studenten waren heel tevreden.

 

Van Phnom Shrok zijn we dan naar Rong Vean gereden en zagen we iedereen van het dorp terug.

Ongelooflijke ervaring !!! Knuffels, handjes … iedereen liep rond ons !!! How are you ? I missed you so much … Did you miss me ??

We hebben opnieuw goed kunnen werken : we vergaderden met de ouderenraad ivm het bouwen van een guesthouse samen met Miss België , we vergaderden met de leerkrachten van de school, met de Engelse leraar, we bezochten de mensen van het dorp die wat meer hulpbehoevend zijn dan de anderen we gaven oa een nieuwe rolstoel aan een verlamde vrouw, medicatie aan een kindje met epilepsie enz… We kochten allerlei materiaal voor de mensen en voor de school én we schreven kaartjes met de kinderen voor onze sponsors uit België !

Deze keer hebben we ook uitvoerig het bezoek voorbereid van 13 leerlingen van de Heilige Familieschool te Ieper. Zij doen een inleefreis naar Cambodja en oa naar ons dorp. Het is de bedoeling dat er allerlei activiteiten gedaan worden, samen met de kinderen uit Rong Vean : Kazoos maken, stempels maken, een stappenplan maken om tanden te poetsen en dit allemaal samen uitvoeren …

De Belgische kinderen slapen per 2 in huizen van kinderen van hun leeftijd. Dit bezoek vergt veel voorbereiding : vergaderen met de kinderen, met de ouders, geschikte woningen zoeken ( waar een toilet is ) matrasjes en muskietennetten kopen die de gezinnen dan mogen houden, kijken wat en waar de Belgische studenten zullen eten enz … We zijn blij dat dit bezoek zal kunnen doorgaan, het zal ongetwijfeld  een ongelooflijke ervaring zijn voor beide partijen.

 

Deze keer hadden we een ongelooflijke laatste avond in het dorp : de ouders van de studenten die wij in een huis in Phnom Shrok ondergebracht hebben wilden ons verrassen met een feestmaal, uit dank voor wat wij voor hun kinderen doen. De hele dag werd er gekookt en iedereen was van de partij !

 

 

 

 

 

De kinderen hebben gezongen voor ons, anderen gaven een speech… De studenten legden zelfs centjes samen om ons een cadeautje te kopen, echt heel aandoenlijk. We gaan ze missen !!!

 

 

 

 

 

We zijn heel blij dat we op regelmatige basis beroep kunnen doen op de sponsoring van de organisatie Miss België.

Toen Sinthay in België was hebben we vergaderd met Darline en Guy van de organisatie en we hebben afgesproken om een guesthouse te bouwen in Rong Vean !

Waarvoor onze beste dank Miss België !!! Het is de bedoeling om af en toe mensen naar het dorp te brengen en enkele mensen van het dorp op te leiden om dit guesthouse te runnen.

 

 

 

 

De hele week hebben we stukken grond gezocht, en vergaderd met de ouderenraad van het dorp. Zij geven ons de grond aan een heel goedkope prijs. Er is ook al een aannemer op bezoek geweest om alles eens op een rijtje te zetten ! We houden jullie op de hoogte.

 

 

 

 

Dit jaar hadden we nog een extra hulp mee naar Rong Vean : Tine Demeulemeester, een maatschappelijk werkster en sociologe. Het was de eerste keer dat Tine in het dorp kwam en ze pende het volgende voor ons neer :

“Dankzij Thierry Dalewyn mocht ik in januari een weekje mee op werkbezoek naar  Rong Vean. In dit dorpje startte de dokter het project “Hope for the Children op” samen met kleuterleidster Katrien Vandenbossche en NGO-expert Sinthay Neb, die geboren en getogen is in dit dorp. Doel van het project is de armoede aanpakken , educatie voor de kinderen en het dorp ondersteunen op alle vlakken. Ik hoopte voor mezelf, met als enige troeven mijn sociale ingesteldheid, werkervaring in het Gentse gezondheids- en welzijnswerk én wat ervaring als kleuterleidster in de Zultse speelpleinwerking, dat ik toch enige meerwaarde zou kunnen leveren in dit afgelegen dorpje, in the middle of nowhere van dit ontwikkelingsland waar ik nauwelijks iets over weet behalve dat ik er in het vak Sociale Demografie een demografisch dieptepunt moest vaststellen in de jaren ’70 doordat de Rode Khmer er toen lelijk hebben huisgehouden.

 De kinderen van het dorp zijn de vertegenwoordigers bij uitstek van de gastvrijheid en de vriendelijkheid van het dorp. Ze weten ondertussen dat er veel steun komt van de mensen in België, hun ‘sponsors’ . Ze zijn erg geïnteresseerd en verwonderd in ons als westerlingen, met onze bleke huid en grote neus. Ze kijken ook duidelijk uit naar een bezoek van hun mooiste Belgische sponsor, Miss België.

Het Engels van de schoolkinderen is er op vooruitgegaan. Zelfs de kleuters doen hun best om onze aandacht te krijgen met wat Engelse woordjes “hello”, “how are you”, “are you happy?”. Een aantal van de meisjes wil heel graag tonen wat ze al kunnen, ze willen heel graag hun Engels met ons oefenen en aan de hand hiervan duidelijk maken hoe blij ze zijn dat we op bezoek komen. Ze kennen miss Petra nog van de vorige keer, en weten dat er plezier kan gemaakt worden.

De tweede dag van ons verblijf krijg ik een privé-rondleiding van een groepje meisjes, want ‘they want to show me the village’ en de mooie plekjes in hun dorp. Al zingend lopen we door de moestuintjes met watermeloenen en bonen langs de kweekvisvijver tot in de rijstvelden en de vijvers met lotusbloemen. Meteen ook werd het mysterie opgehelderd van waar ze al die typische lotusbloemen plukten die we massaal cadeau kregen.

In het dorp waren het drukke dagen. Er moesten voor ons vertrek samen met de kinderen nog heel wat nieuwjaarskaarten voor de sponsors geschreven en beplakt worden. Een onderneming die niet zo evident is gezien de kinderen niet zo regelmatig op school te vinden zijn zoals hier bij ons het geval is, en omdat sommigen nogal creatief werden met de nieuwjaarswensen die ze in het Engels mochten schrijven. Sommige schreven liever een persoonlijk verhaal of een aantal van de jongste kinderen waar ik de dag voordien een vrij uurtje Engelse les aan had gegeven, wilden bij deze gelegenheid graag tonen welke woordjes ze er hadden geleerd. “I like pink” en “I love my dog” werden vlijtig genoteerd, alsook “I miss you” en “I like you” in plaats van “Happy new year” en “Have a nice 2016”. 

Ik onthou van mijn verblijf vooral het enthousiasme van de kinderen en de vriendelijkheid van de ouders. De jongeren zijn duidelijk fan van hun bezoekers, of ze nu Engelse liedjes kunnen zingen, les krijgen, of gewoon spelletjes spelen of hun zinnetjes oefenen.  Ze vroegen genoeg wanneer ik terug kwam, en wanneer juffrouw Sylvie en Tom en Hanne weer zouden komen !

Alleen al onze aanwezigheid leek een impact te hebben op de mensen en zeker de kinderen en jongeren van Rong Vean ,  dat, naast de dankbaarheid voor de steun van hun sponsors en devooruitgang in het onderwijs en de medische zorg die Hope for the Children probeert te verwezenlijken. Veel van de jongeren beseffen goed dat het belangrijk is dat ze studeren en andere talen leren en kijken er naar uit een diploma te behalen. 

Tine

En last but not least hartelijk dank aan al onze sponsors die dit alles mogelijk maken, zonder jullie zou het niet lukken

Groetjes,

Thierry en Katrien