Hoe beleefden Alexia en Naomi dit avontuur? (college Waregem)
2 Impressies van leerlingen uit het college Waregem die de kans kregen om deze ervaring op te doen :
Het eerste wat mij opviel bij onze aankomst in het verblijf in Phnom Shrok, was het enthousiasme van de leeftijdsgenoten. Ik voelde mij onmiddellijk op mijn gemak en we maakten al snel kennis met elkaar. Hoewel de ene beter Engels kan dan de andere, verliep de communicatie toch redelijk vlot. Al snel mochten we kennis maken met ons verblijf voor de komende dagen. Voor mijn kamergenoot en mezelf hadden ze al een zachte mat en kussens klaargelegd, om het ons zo comfortabel mogelijk te maken. In het algemeen kan ik zeggen dat ze alles gedaan hebben om ons een zo goed mogelijke tijd te geven en die heb ik ook gehad. Ik mis hun gastvrijheid en vriendelijkheid. De kinderen die altijd klaar stonden te spelen en nieuwe dingen bij te leren. De rivier waarin we sprongen als het ons een beetje te warm werd. Ik vond het prachtig te zien hoe het project zijn vruchten aan het afwerpen is. De kinderen zijn super gemotiveerd bij te leren en de wereld te ontdekken buiten Rong Vean. Ik heb nog steeds contact met sommigen via facebook en merk dat zij ook veel hebben aan ons bezoek. Ik ben super dankbaar dat ik heb mogen meewerken aan dit project.
Alexia Hellin
Het avontuur dat wij in Rong Vean mochten beleven, zal ik nooit vergeten! We kregen per twee of drie een gastgezin toegewezen en mochten zo vier dagen volgens de gewoonten en gebruiken van de Cambodjanen leven. We sliepen op matjes boven de varkens, namen een typisch bad en aten elke dag rijst, ei en groentjes. Wat mij ook vooral opviel was dat de Cambodjaanse bevolking enorm respectvol en gastvrij is. Iets waar wij soms nog wat van kunnen leren. Zo had mijn gastgezin gehoord dat ik de vorige dag jarig was geweest en hebben ze mij die avond nog een cakeje gegeven en een zelfgemaakte armband en ring. We mochten daar ook een dag lesgeven aan kinderen tussen de 4 en 10 jaar en toen konden we echt merken hoe enthousiast zij waren. Onze bezoek daar werd dan ook afgerond met een schitterend typisch dorpsfeest.
Naomi Abeel
Impressie Lieselot Dalewyn
Ik had het voorrecht om deze zomer even te kunnen proeven van het prachtige project Hope for the Children in Cambodja. Als ik zeg proeven, bedoel ik dit in elke zin van het woord. Proeven voor mij is genieten van alle geuren, kleuren, smaken, geluiden en het voelen van alles dat dit prachtige land te bieden heeft.
Het eerste wat opvalt als je van de vliegtuigtrap stapt of uit de luchthaven komt in een tropisch land is de typische geur. Een geur die ik me nog zo goed kan herinneren, ook al is het intussen vijftien jaar geleden dat ik in Cambodja was. De geur van het begin van een regenseizoen, dat we hier niet kennen, de geuren uit lokale eetstandjes gemengd met de geur van uitlaatgassen, koeien, buffels en schroeiende aarde. Heerlijk, die geur!
Als ik terugdenk aan die heerlijke smaken heb ik het over de geweldige ontvangstmaaltijd die de meisjes en jongens uit het studentenhuis in Phnom Srok voorbereidden: een buffet van lokale lekkernijen: rijst met groenten, gebakken bananen, heerlijke koriander- en gemberdressing voor bij de salade, …
Een bezoek aan hun voorlopige verblijfsplaats stond als eerste op onze planning. Later dit jaar zullen ze met z’n allen verhuizen naar de nieuwe woning die dankzij het project tot stand kwam. Het verbaast me, in de positieve zin, hoe een groep van veertien tot zeventienjarigen voorziet in hun eigen levensonderhoud en de zorg voor zichzelf en elkaar op zich nemen. Heel trots leidden ze ons rond in hun proper opgeruimde slaap- en studeerruimtes.
Daarnaast hadden we gedurende onze trip ook het geluk om in het guesthouse te mogen genieten van vers bereide specialiteiten. Zo at ik daar, met zicht op het prachtige meer, als ontbijt de lekkerste noedels ooit en smulden we van de verschillende manieren waarop de verse riviervis ons werd geserveerd.
Van achter mijn fototoestel gaf ik mijn ogen de kost. De fotogenieke landschappen, de kleurrijke huizen uit het dorp afgewisseld met het vee en de huisdieren die vanuit een ooghoek toekeken, de trotse ouderblikken en lachende kindergezichtjes, … goed voor een album vol adembenemende beelden.
De openingsceremonie van de nieuwe verblijfshuizen en klaslokalen was iets waar ik erg naar uitkeek. Het was mooi om te zien hoe een volledige gemeenschap de moeite deed om met fiets, brommer, al liftend of op de buffelkar aanwezig te kunnen zijn op dit evenement. De lokale autoriteiten, de gouverneur en zijn aanhang, het hoofd van het onderwijs van de stad, de leerkrachten, dokters, grootouders en ouders, studenten, leerlingen en kleuters, … iedereen was van de partij en ze hadden kosten nog moeite gespaard om ons te trakteren op een spektakel van kleuren en traditionele dans en muziek. Na deze festiviteiten namen we de tijd om even wat moed in te praten op de zeven leerlingen uit het laatste jaar die een paar dagen later het eindexamen moesten afleggen. We praatten over hun toekomstplannen en ambities en ik was aangenaam verrast over hoe goed sommigen de Engelse taal reeds beheersen. Dat drie van hen slaagden voor dit moeilijke examen, wat toont dat ons project zeker de moeite waard is. Eerder namen de kinderen uit het dorp zelden deel aan deze nationale eindproef.
Lieselot met enkele studenten
Wanneer ik de geluiden die ik hoorde terug oproep, denk ik in eerste instantie aan de avonden in het guesthouse. De rustige nachten werden opgevrolijkt door gekwaak van kikkers, getjirp van sprinkhanen, gezoem van de muggen (gelukkig buiten het muskietennet) en het gesnurk van mijn roommates (lang leve de oordopjes die ik de tweede nacht kreeg van Darline). Toch moet ik hier ook de stemmetjes van de kindjes vernoemen die in hun beste Engels “Hello! How are you” of “ What’s your name” naar ons riepen wanneer we passeerden. En niet te vergeten het ploplied, dat we op onze afscheidsavond een tiental keer lieten afspelen omdat Miss Romanie de plopdans, tot groot jolijt van jong en oud, aan het hele dorp aanleerde. Ik denk ook terug aan het lied dat de meisjes in het Khmer voor ons zongen: ‘missing home’. Een ode aan hun thuis, die ze vaak missen in de grote stad en die gepaard ging met vele emoties.
Plopdans met de kindjes !
De warmte en gastvrijheid die ik voelde van de mensen uit het dorp, ook al was het de eerste keer dat ik daar kwam, is letterlijk onbeschrijflijk. Ik voelde me daar zo welkom en vond het een eer eventjes deel te mogen uitmaken van hun leven.
De kinderen en jongeren waren heel eerlijk en oprecht over hun dromen en toekomstperspectieven. We praatten met elk van hen tijdens een korte klas reünie en spraken hen allen aan op hun verantwoordelijkheid om er als ‘groep’ voor te gaan. De bedoeling is dat ze elkaar vooruit helpen en dat de meer gevorderde leerlingen hun medeleerlingen bijstaan in hun leerproces. Ze staan open voor deze visie en reageerden enthousiast.
Ik voelde een samenhorigheid tussen de leeftijdsgenoten onderling alsook over de graden heen en ben ervan overtuigd dat ons project deze verbinding enkel nog sterker maakt. Daarnaast is ieder van hen heel dankbaar voor de kansen die ze krijgen dankzij het project. Deze dankbaarheid is voelbaar in hele kleine dingen en dit maakt het net zo mooi.
Altijd lachende gezichten
Ik wil hier ook graag mijn dankbaarheid uiten aan mijn vader, van wie ik de kans kreeg hiervan deel te mogen uitmaken. Papa, dank u voor het brommerritje tussen de rijstvelden, dank u voor het kanotochtje bij zonsondergang, dank u voor de gesprekken op het vliegtuig, dank u om me even te laten ontsnappen uit de dagdagelijkse sleur, dank u om me voor te stellen aan al deze lieve mensen, dank u om me te laten meedenken over de verdere uitbouw van het project, dank u…gewoon merci!!
Ik wil me verder graag (blijvend) inzetten om van dit project een duurzaam project te maken. Ik was getuige van al het mooie dat Hope for the Children reeds realiseerde en ben ervan overtuigd dat dit slechts een begin is van een nog mooiere toekomst voor de inwoners van Rong Vean.
Tot ziens !
Lieselot Dalewyn
Een werkweek voor ons in Rong Vean in januari
Nieuwsbrief maart 2016
Dag vrienden en sympathisanten van ons project Hope for the Children in Rong Vean, Cambodja.
Samen lunchen onderweg.
Eind januari 2016 zijn we opnieuw met 4 mensen naar Cambodja geweest : Petra Swyngedouw, Tine Demeulemeester, Thierry Dalewyn en Katrien Vandenbossche. Natuurlijk was Sinthay Neb, onze Cambodjaanse helper ook ter plaatse, zodat hij ons kon bijstaan als brug tussen de 2 culturen, en ook als tolk als het wat moeilijker gaat om ons uit te drukken.
Ook deze keer was ons bezoek heel vruchtbaar, we zijn met een goed gevoel terug naar huis gekomen : we hebben de indruk dat onze aanpak “werkt”…
Toen we aankwamen waren de mensen heel open tegen ons, ze vertrouwen ons, we worden als vrienden beschouwd, wat tussen mensen met zo een groot cultuurverschil niet evident is.
Thierry met de schooldirecteur en de leraar Engels, Mr Penhky
Ook de kinderen in het middelbaar onderwijs doen het goed, zowel lager als hoger middelbaar. Voor ons was het een openbaring om eindelijk eens een “echt” gesprek te kunnen voeren met enkelen van hen, de eerste keer zonder tolk. Dit geeft een heel andere dimensie, er komen meer gevoelens aan bod, meer nuances dan dat alles letterlijk moet vertaald worden door een buitenstaander.
Ook onze Engelse leraar Mr Penhky heeft na deze zomer, toen daar gedurende 6 weken Belgische leraren die Engels geven verbleven, een hele evolutie gemaakt, zijn methode is enigszins veranderd. Hij probeert de kinderen zelf te leren praten ipv alles te laten herhalen en hij laat ze ook hun eigen inbreng doen. En het is duidelijk dat dit effect heeft op het praten van de kinderen.
We bezochten ook de tieners die in Phnom Shrok in het hoger middelbaar zitten en die verblijven in het huis dat wij sinds vorig jaar voor hen huren. Zij doen dat heel goed samen, ze zijn met 16 meisjes en jongens en de taken worden heel goed verdeeld.
Jongetje in de keuken van het studentenhuis
De dag van onze aankomst zijn we eerst naar de studenten in het huis in Phnom Shrok geweest , en pas daarna naar ons dorp. Zij waren niet op voorhand verwittigd, en we zagen dat alles daar goed draait : ze stellen een beurtrol op voor de verschillende taken : een meisje was aan het koken, een jongen doet boodschappen, anderen doen samen de vaat ….Het huis lag er ook netjes bij, we waren echt verrast en zagen dat het goed was ! We zijn ook met de kinderen naar hun slaapvertrekken geweest, daar studeren ze ook. De kinderen slapen per 5 op de grond, ze hebben geen kussens en geen tafels om op te studeren en ook geen lichten…
Matrassen kopen voor het studentenhuis
Door de acties van de middelbare school Heilige Familie in Ieper ( tijdens de Paasvakantie gaan er 13 leerlingen op bezoek in ons dorp ) konden we centjes vrijmaken om matrassen, kussens, tafels en lichten te kopen voor in het huis van de studenten. We kochten ook nog enkele boekenrekjes. Het was onmiddellijk een heel ander gezicht in het huis en de studenten waren heel tevreden.
Van Phnom Shrok zijn we dan naar Rong Vean gereden en zagen we iedereen van het dorp terug.
Ongelooflijke ervaring !!! Knuffels, handjes … iedereen liep rond ons !!! How are you ? I missed you so much … Did you miss me ??
We hebben opnieuw goed kunnen werken : we vergaderden met de ouderenraad ivm het bouwen van een guesthouse samen met Miss België , we vergaderden met de leerkrachten van de school, met de Engelse leraar, we bezochten de mensen van het dorp die wat meer hulpbehoevend zijn dan de anderen we gaven oa een nieuwe rolstoel aan een verlamde vrouw, medicatie aan een kindje met epilepsie enz… We kochten allerlei materiaal voor de mensen en voor de school én we schreven kaartjes met de kinderen voor onze sponsors uit België !
Deze keer hebben we ook uitvoerig het bezoek voorbereid van 13 leerlingen van de Heilige Familieschool te Ieper. Zij doen een inleefreis naar Cambodja en oa naar ons dorp. Het is de bedoeling dat er allerlei activiteiten gedaan worden, samen met de kinderen uit Rong Vean : Kazoos maken, stempels maken, een stappenplan maken om tanden te poetsen en dit allemaal samen uitvoeren …
De Belgische kinderen slapen per 2 in huizen van kinderen van hun leeftijd. Dit bezoek vergt veel voorbereiding : vergaderen met de kinderen, met de ouders, geschikte woningen zoeken ( waar een toilet is ) matrasjes en muskietennetten kopen die de gezinnen dan mogen houden, kijken wat en waar de Belgische studenten zullen eten enz … We zijn blij dat dit bezoek zal kunnen doorgaan, het zal ongetwijfeld een ongelooflijke ervaring zijn voor beide partijen.
Ouders van studenten hebben een feestmaal bereid voor ons
Deze keer hadden we een ongelooflijke laatste avond in het dorp : de ouders van de studenten die wij in een huis in Phnom Shrok ondergebracht hebben wilden ons verrassen met een feestmaal, uit dank voor wat wij voor hun kinderen doen. De hele dag werd er gekookt en iedereen was van de partij !
We krijgen een geschenkje van onze studenten !
De kinderen hebben gezongen voor ons, anderen gaven een speech… De studenten legden zelfs centjes samen om ons een cadeautje te kopen, echt heel aandoenlijk. We gaan ze missen !!!
Toekomstig guesthouse – mogelijk gemaakt door Miss België
We zijn heel blij dat we op regelmatige basis beroep kunnen doen op de sponsoring van de organisatie Miss België.
Miss-Belgie
Toen Sinthay in België was hebben we vergaderd met Darline en Guy van de organisatie en we hebben afgesproken om een guesthouse te bouwen in Rong Vean !
Waarvoor onze beste dank Miss België !!! Het is de bedoeling om af en toe mensen naar het dorp te brengen en enkele mensen van het dorp op te leiden om dit guesthouse te runnen.
Ouderenraad
De hele week hebben we stukken grond gezocht, en vergaderd met de ouderenraad van het dorp. Zij geven ons de grond aan een heel goedkope prijs. Er is ook al een aannemer op bezoek geweest om alles eens op een rijtje te zetten ! We houden jullie op de hoogte.
Dit jaar hadden we nog een extra hulp mee naar Rong Vean : Tine Demeulemeester, een maatschappelijk werkster en sociologe. Het was de eerste keer dat Tine in het dorp kwam en ze pende het volgende voor ons neer :
Tine op stap met de kindjes
“Dankzij Thierry Dalewyn mocht ik in januari een weekje mee op werkbezoek naar Rong Vean. In dit dorpje startte de dokter het project “Hope for the Children op” samen met kleuterleidster Katrien Vandenbossche en NGO-expert Sinthay Neb, die geboren en getogen is in dit dorp. Doel van het project is de armoede aanpakken , educatie voor de kinderen en het dorp ondersteunen op alle vlakken. Ik hoopte voor mezelf, met als enige troeven mijn sociale ingesteldheid, werkervaring in het Gentse gezondheids- en welzijnswerk én wat ervaring als kleuterleidster in de Zultse speelpleinwerking, dat ik toch enige meerwaarde zou kunnen leveren in dit afgelegen dorpje, in the middle of nowhere van dit ontwikkelingsland waar ik nauwelijks iets over weet behalve dat ik er in het vak Sociale Demografie een demografisch dieptepunt moest vaststellen in de jaren ’70 doordat de Rode Khmer er toen lelijk hebben huisgehouden.
De kinderen van het dorp zijn de vertegenwoordigers bij uitstek van de gastvrijheid en de vriendelijkheid van het dorp. Ze weten ondertussen dat er veel steun komt van de mensen in België, hun ‘sponsors’ . Ze zijn erg geïnteresseerd en verwonderd in ons als westerlingen, met onze bleke huid en grote neus. Ze kijken ook duidelijk uit naar een bezoek van hun mooiste Belgische sponsor, Miss België.
Het Engels van de schoolkinderen is er op vooruitgegaan. Zelfs de kleuters doen hun best om onze aandacht te krijgen met wat Engelse woordjes “hello”, “how are you”, “are you happy?”. Een aantal van de meisjes wil heel graag tonen wat ze al kunnen, ze willen heel graag hun Engels met ons oefenen en aan de hand hiervan duidelijk maken hoe blij ze zijn dat we op bezoek komen. Ze kennen miss Petra nog van de vorige keer, en weten dat er plezier kan gemaakt worden.
Samen lotusbloemen plukken
De tweede dag van ons verblijf krijg ik een privé-rondleiding van een groepje meisjes, want ‘they want to show me the village’ en de mooie plekjes in hun dorp. Al zingend lopen we door de moestuintjes met watermeloenen en bonen langs de kweekvisvijver tot in de rijstvelden en de vijvers met lotusbloemen. Meteen ook werd het mysterie opgehelderd van waar ze al die typische lotusbloemen plukten die we massaal cadeau kregen.
In het dorp waren het drukke dagen. Er moesten voor ons vertrek samen met de kinderen nog heel wat nieuwjaarskaarten voor de sponsors geschreven en beplakt worden. Een onderneming die niet zo evident is gezien de kinderen niet zo regelmatig op school te vinden zijn zoals hier bij ons het geval is, en omdat sommigen nogal creatief werden met de nieuwjaarswensen die ze in het Engels mochten schrijven. Sommige schreven liever een persoonlijk verhaal of een aantal van de jongste kinderen waar ik de dag voordien een vrij uurtje Engelse les aan had gegeven, wilden bij deze gelegenheid graag tonen welke woordjes ze er hadden geleerd. “I like pink” en “I love my dog” werden vlijtig genoteerd, alsook “I miss you” en “I like you” in plaats van “Happy new year” en “Have a nice 2016”.
Ik onthou van mijn verblijf vooral het enthousiasme van de kinderen en de vriendelijkheid van de ouders. De jongeren zijn duidelijk fan van hun bezoekers, of ze nu Engelse liedjes kunnen zingen, les krijgen, of gewoon spelletjes spelen of hun zinnetjes oefenen. Ze vroegen genoeg wanneer ik terug kwam, en wanneer juffrouw Sylvie en Tom en Hanne weer zouden komen !
Alleen al onze aanwezigheid leek een impact te hebben op de mensen en zeker de kinderen en jongeren van Rong Vean , dat, naast de dankbaarheid voor de steun van hun sponsors en devooruitgang in het onderwijs en de medische zorg die Hope for the Children probeert te verwezenlijken. Veel van de jongeren beseffen goed dat het belangrijk is dat ze studeren en andere talen leren en kijken er naar uit een diploma te behalen.
Tine
En last but not least hartelijk dank aan al onze sponsors die dit alles mogelijk maken, zonder jullie zou het niet lukken
Groetjes,
Thierry en Katrien
Tot de volgende keer !!!!