Op bezoek: de familie Opsomer verkent het project in Rong Vean
Drie broers en hun echtgenotes gingen op bezoek in het dorp, een reisverslag van Guy Opsomer namens de familie.
Ik was al lang gecharmeerd door het project van dr. Thierry, waarvoor ook mijn broer Geert zich actief inzet. Beetje bij beetje groeide het idee om ooit eens ter plaatse de realisaties te gaan bekijken en uiteindelijk werd het een groot uitgevallen familie-uitstap in de vorm van een combinatiereis Vietnam – Cambodja in de Kerstperiode 2019. Hét doel van de trip was uiteraard wel Cambodja met Siem Reap als uitvalsbasis. Broer Geert plande alles zorgvuldig. Hij is op dat gebied ondertussen ervaringsdeskundige, want hij verbleef er al viermaal als leerkracht-begeleider met leerlingen van de Heilige Familieschool in Ieper.
Het werd een reis die ons lang zal bijblijven in al zijn facetten. We genoten van:
– een warm onthaal en dankfeest georganiseerd door regionaal scholenverantwoordelijke Mrs. Dane en de plaatselijke schooldirecteur in Phnom Srok (beiden recent in Waregem te gast)
– de vriendelijkheid en gastvrijheid van de plaatselijke bevolking
– de vele uitzonderlijke toeristische uitschieters, zoals het Tonlé Sapmeer en uiteraard de tempels van Angkor
– en uiteraard ons verblijf in Rong Vean.
Onze eerste kennismaking met Rong Vean is een verhaal apart. Vanuit ons hotel in Siem Reap werden we begeleid door Mutt – onze vaste gids en chauffeur – én warm ontvangen door Saiyuon Hien. Saiyuon is één van de eerste leerlingen die afstudeerde aan de middelbare school in Phnom Srok, waar Hope for the Children ondertussen ook een verblijf voor de leerlingen heeft. Zij studeert nu verder voor leerkracht Engels en als toekomstige leerkracht en lokaal ambassadeur is zij de ‘hoop’ voor de toekomst van de lokale school in Rong Vean. Zo is zij bijvoorbeeld de ideale go-between bij de ontvangst van de delegatie van Miss België, eerlijk gezegd een belangrijke financiële partner voor dit project. Verder is zij ook één van de aanspreekpunten voor de educatieve opvolging van het schoolproject en de contactpersoon voor de jaarlijkse educatieve uitstappen van leerlingen-delegaties uit Waregem en Ieper.
Zij vergezelde ons onder meer naar het verzorgde studentenverblijf in Phnom Srok waar we enthousiast ontvangen werden door de leerlingen. Stelt u er zich niet te veel bij voor: verzorgd basis-sanitair, een eenvoudige kookruimte en gezamenlijke verblijven voor telkens 16 studenten op een oppervlakte van ongeveer 40 m2. Dit wil zeggen: één ruimte opgedeeld in 4 hoeken, afgescheiden met een soort eenvoudige kleerkast, waarin telkens 4 leerlingen studeren én slapen (op een dunne mat). Het liet ons beseffen wat zij er moeten voor over hebben om te studeren! Rong Vean ligt op meer dan 2 uur rijden, diep in de provincie, en is enkel bereikbaar via een onverharde aardeweg midden de eindeloze rijstvelden. Zoals wij vermoedden, is er ter plaatse enkel rijst-landbouw én worden er wat koeien gekweekt. De plaatselijke hoofdweg is zelfs niet verhard en de mensen wonen in een soort paalwoningen met onderaan opslag van materiaal en plaats voor het vee: elk een koe, soms een varken en enkele kippen. Verder is er enkel een open keuken en een gezamenlijke slaapplaats voor alle familieleden: ouders, kinderen en soms grootouders, tantes … Voor ons een harde confrontatie, die ons misschien wel 100 jaar terugbrengt in de tijd.
Maar… we zien enkel vriendelijke, gastvrije mensen, die dankzij het gunstig klimaat (het was er in december nog steeds 25-30 °C) voldoende rijst en groenten hebben. Geen hongersnood, maar zeer eenvoudige levensomstandigheden. Geen pensioen of overheidssteun, maar solidariteit: iedereen helpt elkaar in nood. Families zijn heilig: iedereen, van jong tot oud, zorgt voor elkaar.
We verbleven er een nacht in het lokale gastenverblijf en maakten er ook kennis met Emma, een studente kleuterleidster aan de Vives-hogeschool die er haar overzeese stage van 3 maanden beëindigde. Samen met Geert was er een evaluatiemoment dat ook de dagdagelijkse problemen van een dergelijk afgelegen project blootlegde. Chapeau voor Emma en alle voorafgaande jonge enthousiastelingen die mee hun schouders zetten onder dit project, want zonder engagement hou je dit niet vol.
Mag dit dan ook een eindbeschouwing zijn: respect voor het werk van de hele ploeg vrijwilligers rond de werking van ‘Hope for the children’. Er is nog veel werk en volharding nodig om deze achtergestelde bevolkingsgroep verder te helpen. Meer en een ruimere toegang tot onderwijs is dé weg naar verbetering op lange termijn. Jullie mogen erop rekenen dat ‘Hope for the children’ er met ons een aantal nieuwe ‘ambassadeurs’ bij heeft om de boodschap verder uit te dragen.